2 yıldan fazla oldu; 6 Şubat 2010’da Gaziantep’ten yola çıktık ve İstanbul’a kadar sahil yolundan sapmadan, yol üstündeki tüm güzelliklerin tadını çıkarmak umuduyla 14 gün boyunca yolculuk ettik. Altımızdaki otomobilin kış bakımı yapılmış, kış lastikleri takılmıştı. 2 hafta boyunca ısıtmalı deri koltuklarımızda sürüş yaptık; en güzel restoranlarda yemek yedik ve kışın bomboş duran 5 yıldızlı otellerde ucuza kaldık. Hiçbir eksiğimiz yoktu…
Eksik yoktu fakat yolculuğun 7. gününden sonra hasta olmuş, bitkin düşmüştüm. Memleketin en güzel yollarında, çekişi ve motoru arkada olan spor bir otomobille yolculuk etmek bile keyfimi yerine getirmiyordu. Hem fiziksel hem mental olarak çökmüştüm. Tek istediğim, bulduğum ilk uçakla evime dönmek ve antibiyotik alıp birkaç gün boyunca uyumaktı. Zar zor İstanbul’a vardık ve hafta sonu İstanbul’da dinlendikten sonra evime döndüm.
14 gün, sadece 14 günlüğüne kendi ülkemde 3400 km yolculuk etmek yormuştu beni. Bu yüzden şimdi anlatacağım amcamıza öyle derin, öyle büyük saygı duyuyorum ki…
1989 yılında, 18 aylık Afrika seyahati için eşi Christine ve Mercedes G otomobiliyle birlikte memleketi Almanya’dan ayrılan Gunther Holtorf, 23 yıldır seyahatine -telefon yok, internet yok; sadece 2 adet analog Leica var- devam ediyor. Kat ettiği mesafe 800.000 km’yi aşan ve şu an Vietman’da bulunan Holtorf, yolculuğunun küçük bir kısmında kendisine eşlik eden -eşini yakın bir zaman önce kaybetmiş ve fotoğrafını dikiz aynasına asmış- fotoğrafçı David için şunları söylüyor:
“Seyahat ettikçe, insan ne kadar az şey gördüğünü anlıyor. Yırtıcı hayvanların arasından, görebileceğiniz en korkutucu köprüleri geçtim ve Otto, -otomobiline Otto diyor- Afrika’ın çamurunda bile yılmadı. Lastik patlağı gibi küçük sorunları ise kolayca halletim. Konaklama ve yemek masrafı bir seyyahın birincil gideridir ama ben Otto’nun arkasına yatak ve minik bir mutfak monte ederek paramı öncelikle yakıta ve kıtalar arası gemi yolculuklarına ayırdım. Sponsorluk teklifi de aldım fakat otomobilimi F1 aracı gibi sticker cenneti yapmak istemiyorum çünkü güvenlik kaygılarım var.” Eşi ölmeden önce, “Ben ölürsem yola devam et lütfen” dediği için hala devam eden amcamız, fikrimce ölümün kendisini beklediği yere doğru büyük bir keyifle sürüyor ve ekliyor:
“Yeterli zamanım olsaydı, aynı otomobille aynı şeyi bir kez daha yapardım”
BBC’nin kendisi için hazırladığı klibe aşağıdan ulaşabilirsiniz;
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-18910560
İsmail TERZİ 